آیا "طمع"، فوتبال اروپا را نابود می کند؟

در آن زمان حساسیت و تنش قابل لمسی بر بازی ها حکمفرما بود، شاید تیم ها با کیفیت امروزی بازی نمی کردند اما هیچ چیز از قبل تضمین شده نبود.

- فاصله میان تیم های قوی و ضعیف بسیار فاحش است.

در رده ملی این اختلاف در بازی ها خسته کننده و آزار دهنده است اما در رده باشگاهی که بازیکنان با هم هماهنگ تر و سیستم های هجومی مرگبار تر هستند، بیشتر شاهد بازی های تحقیر آمیز هستیم و حتی بسیاری از طرفداران از این مساله به وجد می آیند.

طرفداران عام فوتبال که از طریق گیف ها و یوتوب وقایع را دنبال می کنند ترجیح می دهند شاهد یک هت تریک دیگر از لیونل مسی باشند تا یک تساوی خسته کننده از روستوف.

اما با وجود این بازی های یک طرفه، مرز بین یک ورزش و یک شوی مجلل کجاست؟ با وجود این عدم تعادل و تعداد زیادی بازی تشریفاتی به استقبال مرحله حذفی لیگ قهرمانان می رویم.

فقط 5 بازی از 16 بازی در سرنوشت تیم های صعود کننده تاثیر داشت.

در یکی از همین بازی ها با تحقیر بشیکتاش در کیف بعد از نیم ساعت تکلیف مشخص شد.

حتی سیاست ترجیح دادن بازی رو در رو به تفاضل گل هم نتوانسته از این نتایج عجیب جلوگیری کند و همانطور که دیدیم در هفت گروه از هشت گروه، دو تیم متمول تر گروه به مرحله بعدی صعود کردند.